Przewodnik, wyrocznia czy towarzysz, czyli mentor w weterynarii – czego poszukują lekarki i lekarze wkraczający aktualnie na rynek pracy

Znaczenie mentora w budowaniu świadomych i zdrowych relacji z opiekunem zwierzęcia

Tematem zupełnie pomijanym na studiach, ale również istotnym, jeśli chodzi o wsparcie mentorskie jest umiejętność przeprowadzenia rozmowy z klientem w przypadku błędu medycznego, faktycznego lub domniemanego przez klienta – prawidłowego przyznania się do niego, lub obrony swojego stanowiska oraz sytuacje rozmów, których celem jest złożenie na lekarza skargi. Świadomość właścicieli dotycząca prawidłowej opieki oraz leczenia pupili wzrasta, co jest niezaprzeczalnie zjawiskiem pozytywnym, niestety zdarza się, że korzystanie przez opiekunów ze źródeł popularyzujących nieprawidłowe informacje powoduje podważanie wiedzy i decyzji lekarza.

Można spotkać się z wieloma nieodpowiednimi sposobami przeprowadzania tego typu rozmów: prób przekupienia niezadowolonego klienta rabatami, gratisami, darmowymi usługami lub produktami, oczernianie innych lekarzy i zrzucaniem na nich winy, agresywną obronę własnego zdania, połączoną z niechęcią do wysłuchania argumentów drugiej strony powodujące dalsze niezadowolenie klienta, co finalnie negatywnie wpływa na wizerunek całej placówki. Mentor może być wtedy niezastąpionym pomagającym odpowiednio przygotować się oraz pokierować tego typu sytuacjami i wyjść z nich w satysfakcjonujący dla obu stron sposób.

Nieumiejętne radzenie sobie z wymienionymi sytuacjami wywołującymi nierzadko duży stres zarówno u absolwentów, jak i doświadczonych lekarzy, może powodować tak zwane „zmęczenie współczuciem” oraz wypalenie zawodowe.

Początkowa faza gorliwości do pracy lekarza, bez wiedzy na temat tego, jak troszczyć się o samego siebie powoduje, iż entuzjazm i ekscytacja związane z pracą, chęć zwiększania listy swoich obowiązków, aby jak najlepiej zadbać o pacjenta wraz z kolejnymi niezadowolonymi opiekunami i nawarstwiającą się frustracją wynikającą z braku narzędzi i zrozumienia sytuacji łatwo prowadzą do przejścia w fazę irytacji. Codzienność w pracy staje się wtedy uciążliwa, chęć nauki własnej oraz dawania z siebie 100% spada.

Naturalnie następującą po niej fazą, w której pozostaje na lata wielu lekarzy i lekarek jest etap wycofania – wyczerpania pracą niedającą satysfakcji, ale jednocześnie niepozwalającej odpocząć i zabieraną w głowie do domu. Wieńczącą fazą jest faza ,,zombie’’ – zupełnego wypalenia, odcięcia i często rezygnacji z zawodu, problemów prywatnych i finansowych.

Wiedza o tych mechanizmach oraz umiejętność zadbania o pacjentów i klientów zarówno za pomocą umiejętności technicznych, jak i miękkich, ale też troska o siebie są trudnym do osiągnięcia, ale kluczowym połączeniem dającym stan ogólnej satysfakcji z pracy. Stąd tak ważne jest określenie w liście swoich priorytetów już na początku kariery zawodowej troskę o samego siebie oraz budowanie swojej wiedzy nie tylko w zakresie umiejętności twardych i technicznych, ale też społecznych.

Należy zawsze pamiętać, że medycyna weterynaryjna to praca przede wszystkim z właścicielami zwierząt, polegająca na świadczeniu usług, którym dodatkowo towarzyszą nierzadko ogromne emocje. Specjalista oferujący nawet najlepszej jakości usługę będzie często mniej doceniany i rzadziej wybierany niż ten dający klientowi poczucie zaopiekowania, zrozumienia oraz wprowadzający pozytywną atmosferę w gabinecie. Stąd warto jest rozwijać się na obu polach równocześnie. Jest to działanie z korzyścią zarówno dla siebie, jak i pacjentów, a kimś kto bez wątpliwości może w znaczącym stopniu tym procesie pomóc, jest odpowiedni mentor.

Kilka słów na koniec

Środowisko weterynaryjne jest bardzo różnorodne, a w każdej klinice zakładzie lub instytucji można znaleźć osoby o odmiennych cechach charakteru. Powoduje to, że nie ma jednoznacznej odpowiedzi na pytanie zadane w tytule. Mentor to nie jedna osoba na całe życie, ani też ideał o wiedzy na każdy temat. Każdy z nas potrzebuje na danym etapie życia wiedzy z różnych dziedzin, w której przekazywaniu znacznie pomóc mogą różni mentorzy świetni w swoich dziedzinach.

Warto jednak pamiętać, że każdy z nas poza byciem pracodawcą lub pracownikiem jest też osobą poruszającą się w coraz szybciej zmieniającym się świecie, zarówno realnym jak i cyfrowym, a nikt nie jest w stanie sam nauczyć się wszystkiego. Dlatego warto poszukiwać osób, które przez pewien czas mogą podzielić się z nami swoją wiedzą i czerpać z ich doświadczenia.

• Kim dla was jest odpowiedni mentor? Jakiego wsparcia sami poszukiwaliście lub poszukujecie?
• Czy posiadacie kogoś kogo możecie nazwać mentorem?

Autorka: Natalia Wojtas