Praca w branży weterynaryjnej jest jedną z najbardziej wymagających, ale również satysfakcjonujących profesji. Lekarze, pielęgniarki i technicy weterynarii poświęcają swoje życie, aby zapewnić zdrowie i zwiększyć dobrostan swoich pacjentom. Ale co dzieje się, gdy współczucie, które jest sercem tej pracy, staje się przyczyną zmęczenia i wypalenia?
Czym właściwie jest zmęczenie współczuciem?
Zmęczenie współczuciem to stan psychiczny, który występuje, gdy stale doświadczamy emocji związanych z cierpieniem innych osób, często naszych klientów stykających się z utratą ukochanego członka rodziny, czy naszych pacjentów, którym już nie jesteśmy wstanie pomóc. W gabinetach weterynaryjnych, gdzie codziennie stykamy się z chorobami, cierpieniem i czasem trudną koniecznością podjęcia decyzji o eutanazji, to ryzyko jest szczególnie wysokie.
Znane jest ono również jako „wyczerpanie empatii” lub „męczące współczucie”, to stan psychiczny, który dotyka osób pracujących w zawodach, gdzie konieczne jest regularne udzielanie pomocy i wsparcia innym, szczególnie w trudnych lub traumatycznych sytuacjach. Dotyczy to także branży weterynaryjnej, gdzie regularnie stykamy się z ludźmi, którzy przeżywają trudności związane z opieką nad swoimi zwierzętami lub muszą podejmować decyzje dotyczące ich zdrowia i dobrostanu. W tej profesji, często stajemy w obliczu sytuacji, które powtarzając się regularnie i wiążąc się z silnymi emocjami mogą prowadzić do wyczerpania emocjonalnego.
Nasze codzienne obowiązki często wiążą się z emocjonalnym obciążeniem. Z jednej strony doświadczamy radości, gdy leczenie przynosi oczekiwane rezultaty i dobrze dogadujemy się z opiekunem zwierzęcia, a z drugiej – musimy radzić sobie ze stresem i żalem, który towarzyszy trudnym decyzjom związanym z leczeniem, cierpieniem i utratą naszych pacjentów.
Zmęczenie współczuciem może prowadzić do znużenia, wypalenia zawodowego oraz obniżenia jakości opieki lub wsparcia, dlatego ważne jest, aby osoby doświadczające tego uczucia zadbały o swoje zdrowie psychiczne i stosowały strategie samoopieki, tj. odpoczynek, rozwijanie zdrowych granic osobistych oraz korzystanie z wsparcia społecznego.
